Spotkałam np. suczkę o imieniu Bajka, która z łatwością zjadała latające w polu energetycznym smutki. Usłyszałam jak mówi do dziewczyny obok – oddaj mi swój smutek, on nie jest dla mnie ciężki, jak go zjem z apetytem, jak cukierek. I hop! – Robiła to! Drugim przykładem jest pewien niewiarygodnie wredny kot. Zakapior – Oddziel kotkę od kocura: Na chwilę obecną może być najlepszym rozwiązaniem trzymanie kotki oddzielonej od kocura, aby uniknąć dalszych starć i zapewnić kotce spokój. Możesz umieścić kotkę w osobnym pomieszczeniu, aby zminimalizować stres. – Sterylizacja: Zdecydowanie warto rozważyć sterylizację kotki. No to cygańskim targiem - kocury są przeważnie bardziej miziaste od kocic i przeważnie wybierają kobietki. Kotki najczęściej rzeczywiście są sprytniejsze od kocurów, bo to jednak jest uwarunkowane genetycznie - kocur ma obowiązek dzieci zrobić i na tym się jego odpowiedzialność kończy. Pon 19:12, 17 Paź 2011. Masa smaczków, takich jak grat Pjotera „Tajfun”, ketoptak czy chociażby pojęcie „wewnętrznej świni”, która siedzi w każdym z nas i każe nam podjadać. Również Instagram Kocura pełen jest przezabawnych scen, a jeśli na dziennym story chociaż raz nie usłyszymy zdania „tylko ketoza!”, to znaczy, że to nie story Kocura. Nie jest prawdą, że dorosły kot trudniej adaptuje się do nowego otoczenia – to akurat zależy od charakteru konkretnego kota, a nie jego wieku. Dorosły kot szukający domu to zazwyczaj kot po przejściach, porzucony, uratowany od uśpienia, mruczek po zmarłym opiekunie, bezdomny. Adopcja dorosłego kota ma wiele zalet, ale przede Medyczka otrzymuje kolejną przepowiednię od kocura, powtarzając ją, aby znaleźć iskrę, która pozostała. Kontynuuje, że tylko to, co znajduje się w cieniu, może oczyścić niebo. Niebiańska Gwiazda pokazał również Rozbrzmiewającej Pieśni pięcioramienny liść klonu, mówiąc, że Klan Nieba jest rozrzucony jak liście na wietrze. Rozeznávání pohlaví koček na základě těchto interpunkčních znamének je považováno za nejjednodušší obrazové znázornění rozdílů mezi nimi. Ne vždy vám ale kočka umožní podívat se, co má pod ocasem. Pokud narazíte na odpor vašeho domácího mazlíčka, je dobré požádat o pomoc další osobu. Pohlaví lze w6GWMgx. Przez aktualizacja dnia 18:58 Dymorfizm płciowy, czyli różnice w wyglądzie samca i samicy, nie są u kotów domowych tak wyraźne jak chociażby u lwów. Są jednak na tyle silne, że po wyglądzie zewnętrznym dorosłego zwierzęcia można zwykle rozpoznać, czy mamy do czynienia z kotem, czy kotką. A jak różnica płci przekłada się na charakter i zachowanie kocich panów i panienek? Jak rozpoznać płeć kota? Aby rozpoznać płeć kota – zwłaszcza w przypadku kociąt, u których różnice w wyglądzie nie są jeszcze wykształcone – najlepiej po prostu zajrzeć mu pod ogon. U kotki odległość między odbytem a ujściem układu moczowo-płciowego jest bardzo niewielka; wejście do pochwy ma natomiast kształt pionowej kreski. U kocurów odległość ta jest znacznie większa – dzięki temu rozróżnimy płeć nawet u kociaka, u którego jądra nie zstąpiły jeszcze do moszny. W przypadku dojrzałego kocura różnica jest oczywista. Płeć a wielkość kota Dymorfizm płciowy to różnica w fenotypie, czyli wyglądzie zewnętrznym samca i samicy danego gatunku. Wśród kotów samce przeważnie są większe od samic. Jeśli rozwój małego kocurka przebiegał prawidłowo, w wieku dorosłym zwykle jest masywniejszy niż kotka, mocniej zbudowany, ma większą i szerszą głowę. Nie jest to jednak regułą – zdarzają się także w pełni zdrowe, dorosłe, a filigranowe kocurki, jak również dobrze zbudowane kocice. Różnica wielkości pomiędzy kotem a kotką najsilniej zaznacza się u kotów dużych ras, takich jak maine coony, koty norweskie, ragdolle itp. Maine coony to największe koty domowe©Shuttertsock Płeć a zachowania i charakter kota Mawia się, że kotki są milsze, grzeczniejsze, łagodniejsze, bardziej przywiązane niż kocury. Nie jest to prawdą. W relacjach z człowiekiem kocury nierzadko są wręcz łagodniejsze i bardziej przymilne niż kotki. „Męski” wygląd w przypadku kotów nie oznacza w żadnym wypadku agresji. Kocury nie przywiązują się także do człowieka słabiej niż kotki. Podstawowe różnice w zachowaniu wynikające z płci istotne są wyłącznie w przypadku zwierząt niekastrowanych. Zachowania niewykastrowanego kota Niekastrowany kocur ma skłonności do dłuższych eskapad w poszukiwaniu partnerki. Może przemierzać wówczas duże odległości oraz wdawać się w bójki z innymi kocurami. Narażony jest wówczas na wiele niebezpieczeństw, począwszy od ruchliwych ulic, a skończywszy na ranach odnoszonych w trakcie owych bójek o samice. Oczywiście niewykastrowany kocur nie musi być kotem wychodzącym – kocury hodowlane nie chadzają, gdzie chcą. Wówczas jednak również mają one skłonność do ucieczek, a ponadto znaczą swój teren moczem, którego zapach jest wyjątkowo silny, ostry i trudny do wywabienia. Tych zachowań nie da się kocura oduczyć. Jedynym – i ze wszech miar zalecanym – wyjściem z tej sytuacji jest kastracja kota (nie dotyczy to oczywiście kocurów rasowych przeznaczonych do hodowli). Zachowania niewykastrowanej kotki Z niewykastrowaną kotką nie ma takich problemów – do momentu, gdy nie dostanie rui. W czasie rui kotka nawołuje partnerów, unosi zad i ogon, tarza się, ociera o wszelkie napotkane na drodze przedmioty. Często nie śpi, nie je, jest więc wyczerpana. Jeśli nie zostanie pokryta przez kocura, ruja może w naturalny sposób się wyciszyć (aż do kolejnej, za kilka miesięcy), ale może też przejść w ruję permanentną. Kotka w rui ma też skłonność do ucieczek – wystarczy chwila nieuwagi, a czmychnie między nogami. Niektóre kotki również znaczą teren moczem, choć jego woń jest nieporównywalnie słabsza niż zapach moczu niewykastrowanego kocura. Zarówno kocurka, jak i kotkę należy wykastrować najlepiej przed osiągnięciem pełni dojrzałości płciowej, czyli przed pierwszą rują u kotki (optymalny okres to między 4. a 6. miesiącem życia), a w przypadku samca – zanim zacznie znaczyć teren oraz interesować się samicami, zwykle między 6. a 8. miesiącem życia. Płeć a alergia na kota Co ciekawe, na płeć kota powinni zwrócić uwagę kociarze-alergicy. Kocury (a już zwłaszcza niewykastrowane) produkują więcej alergenów niż kotki, jako że ich gruczoły łojowe są znacznie bardziej produktywne niż u kotek (poza tym kocury mają ich po prostu więcej). Warto pamiętać bowiem, że to nie kocia sierść uczula, lecz białko znajdujące się w kocich wydzielinach, takich jak ślina czy właśnie łój. Za wzmożone wydzielanie łoju odpowiada testosteron, dlatego już kastracja kocura obniża nieco jego „alergiczność”. Co więc wybrać? Kota czy kotkę? ©Shutterstock W przypadku kotów wykastrowanych nie ma różnicy, czy wybierzemy kocura, czy kotkę. Wykastrowane kocury mają często opinię szczególnie „miziastych”, ale charakter jest przede wszystkim cechą osobniczą i zależy od konkretnego kota, nie od jego płci. Jedynie różnice w wyglądzie zewnętrznym mogą do pewnego stopnia pomóc w wyborze. Jeśli marzymy o kocim olbrzymie, wśród nich znajdziemy raczej samce. Elegancka, drobna figura to częściej domena kotek, chociaż i szczupłych, wytwornych kocurków nie brakuje. Jeśli marzysz o założeniu hodowli kotów rasowych, zapewne będziesz posiadać stadko kotów obu płci, ale na pytanie, czy najpierw wybrać kota, czy kotkę, odpowiedź jest jedna – zacząć musisz od kotki. Posiadanie rodowodowego kocura nie pozwala na rejestrację hodowli, a wyłącznie na dopuszczenie kocura do rodowodowej kotki pochodzącej z innej hodowli. Hodowlę może zarejestrować właściciel rodowodowej kotki. W większości przypadków jednak porównanie „kot a kotka” nie przynosi w efekcie większych różnic między płciami z wyjątkiem delikatnego dymorfizmu. W przypadku kotów wykastrowanych dokonujemy wyboru, biorąc pod uwagę wyłącznie nasze upodobania dotyczące charakteru, wieku, umaszczenia kota, którego bierzemy pod swoją opiekę. Zarówno kot, jak i kotka będą równie oddanymi przyjaciółmi. Przeczytaj również: Ile kosztują koty rasowe? Ashera – poznaj najdroższego kota na świecie Najdroższe koty świata – poznaj rekordzistów Jakie rasy kotów najmniej uczulają? Rasy kotów najbardziej przyjazne dzieciom Ailurofobia - jak sobie radzić z lękiem przed kotami? Rozpoznawanie płci u małego kota bywa wyzwaniem. Chcąc poznać, czy mamy do czynienia z samicą, czy samcem konieczna jest ocena zewnętrznych narządów płciowych. Sprawdź, jak odróżnić kota od kotki! Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kotach. Jak odróżnić kota od kotki – jak rozpoznać płeć kota? Rozpoznanie płci u kociąt tuż po urodzeniu Rozpoznawanie płci u kociąt tuż po urodzeniu może być trudne! Najlepiej nie zakłócać spokoju kociej rodziny w ciągu pierwszych kilkunastu dni życia. Pozwól im nawiązać więź z kotką i rodzeństwem, jeść i się rozwijać! Chcesz określić płeć kociaka? Zadbaj, by zminimalizować jego stres. Postępuj spokojnie i delikatnie! Zacznij od podniesienia go, delikatnego głaskania i przytulenia do swojego ciała. Drapanie po plecach (u podstawy ogona) może spowodować, że kotek automatycznie go uniesie, prezentując zewnętrzne narządy rozrodcze. Jeśli kociak jest zdystansowany lub spanikowany, zostaw kontrolę na później! U spokojnego kota przyjrzyj się dokładnie zewnętrznym narządom płciowym. W wieku dwóch tygodni wygląd genitaliów kociąt jest porównywany do znaków interpunkcyjnych. Genitalia kotki wyglądają jak wykrzyknik (odwrócony do góry nogami), z pionową szczeliną pochwy tuż pod odbytem. U samca widać „dwukropek”, a pomiędzy penisem i odbytem jest przestrzeń wystarczająca, by pomieścić jego jądra. Możesz nawet zobaczyć lub wyczuć niewielkie „grudki” w tej przestrzeni, które będą rosły w miarę dojrzewania każdy kotek wygląda dla Ciebie tak samo, delikatnie połóż palec wskazujący i kciuk po obu stronach obszaru moszny (jeżeli podejrzewasz płeć męska). Wyczujesz pod skórą dwa małe, twarde i owalne zgrubienia. To właśnie jądra, których praktycznie nie da się złapać, gdyż ślizgają się pod palcami. Podsumowując, kotkę można poznać po niewielkiej odległości odbytu od sromu, gdy u samca poszukujemy niewielkich jąder zlokalizowanych pod odbytem. Jeżeli masz wątpliwości możesz obejrzeć wcześniej zdjęcia lub sprawidzić płeć u lekarza weterynarii. Kocur, czy kota – cechy płciowe dorosłych kotów U dorosłych kotów płeć można określić o wiele łatwiej niż u małego kociątka. Chcąc sprawdzić, czy mamy do czynienia z samcem, czy samicą należy zastosować taką samą technikę, co w przypadku kociąt! Oglądając zewnętrzne narządy płciowe zwykle nie ma problemu z rozpoznaniem samca nawet w przypadku kotów wykastrowanych! Kocury, które nie zostały wykastrowane, mają oczywiście dobrze widoczne jądra. Przygarnąłeś kotkę i nie wiesz, czy została wysterylizowana? Nie uda Ci się ustalić tego na podstawie wyglądu zewnętrznych narządów płciowych. W obu przypadkach przypominają odwrócony „!”. Koniecznie musisz wykonać zatem badanie USG jamy brzusznej! Pozwoli ono potwierdzić, że została poddana sterylizacji oraz wykluczy potencjalną ciążę u zwierzęcia znalezionego na ulicy czy ogródkach działkowych. Jest to bardzo istotne! Ciekawostką jest, że z płcią powiązane są niektóre kolory sierści! Zwierzęta z umaszczeniem szylkretowym to właściwie zawsze kotki. Rzadko zdarza się tymczasem, by kotka miała sierść w kolorze rudym. A może zainteresuje cię także ten artykuł z poradami, jak liczyć wiek kota? Charakterystyczne cechy kocicy Cykl płciowy kocicy Niewysterylizowana kotka ma ruję mniej więcej co dwa tygodnie, ale koty to zwierzęta sezonowo poliestralne, co oznacza, że w wiele cykli płciowych występuje tylko sezonie rozrodczym. Czas trwania tego okresu zależy od temperatury i długości dnia świetlnego. Na naszej półkuli kotki zwykle prezentują ruje od stycznia do późnej jesieni. Każda ruja trwa średnio sześć dni. Gdy kotka nie zostanie pokryta w tym okresie, wejdzie w krótki czas przerwy, by za kilkanaście dni znowu prezentować gotowość do zajścia w ciążę. Kopulacja powoduje u kotki owulacje. Za stymulacje samicy odpowiedzialne są specjalne wypustki obecne na penisie kocura. Jak odróżnić kota od kotki, czyli jak rozróżnić kocięta i jak rozróżnić płeć Ciąża trwa ponad dwa miesiące (9-10 tygodni), a samica w jednym miocie rodzi trzy-cztery kocięta. Co ważne, młode w jednym miocie mogą mieć różnych ojców, jeśli kotka została pokryta przez kilku samców. Odsadzenie kociąt następuje po około 8-12 tygodniach od porodu. Polecane akcesoria dla kotów - sprawdź je! Jak zachowuje się kotka? Samice są z reguły przyjaźnie nastawione do opiekunów i silniej przywiązują się do domu niż samce. Nie mają także tendencji do walk, choć mogą być agresywne względem samców, które próbują je pokryć po za czasem rui oraz wykazywać zachowania obronne podczas odchowu młodych. Samica nie wykazuje także takich skłonności do wędrówek i “włóczęgostwa”, jak niewykastrowane samce. Specyficzne zachowanie występujące u kotki w rui to: głośna wokalizacja, niepokój, większe zainteresowanie opiekunem, nasilona pielęgnacja, chęć wyjścia na zewnątrz, unoszenie ogona, ocieranie się o meble. Jakie cechy ma kocur? W porównaniu z samcem kotka jest: mniejsza i lżejsza, mniej agresywna, bardziej przywiązana do domu i opiekuna. Co jeszcze warto wiedzieć? Istotnym zachowaniem związanym z płcią jest u kotów znaczenie terenu moczem, typowe dla niewykastrowanych samców. Spryskiwanie moczem to także rodzaj “reklamy” sprawności seksualnej samca, który poszukuje partnerek do kopulacji. Twój kot może także sikać w domu, gdy jest zaniepokojony, by się pocieszyć, rozprowadzając własny zapach. Niewykastrowane kocury często mają ochotę na wędrówki po okolicy! W przypadku zwierząt wychodzących kocury zapuszczają się dalej niż samice i rzadziej odwiedzają dom. Dlaczego? Kocury odczuwają chęć powiększenia swojego terytorium. Poszukują samic w rui, a zapach kotki mogą wyczuć nawet z dość sporej odległości. Pretekstem do wędrówek są także polowania oraz ciekawość zwierzęcia. Pamiętaj, że wędrujące samce mogą wdawać się w bójki z innymi zwierzętami, mieć wypadek komunikacyjny, zostać skradzione lub zarazić się nieuleczalnymi chorobami zakaźnymi, jak FeLV lub FIV. Przyczyniają się także do zwiększenia liczby bezdomnych zwierząt, jeśli nie zostaną wykastrowane i napotkają samice. Posiadanie kota to domowa felinoterapia! Koty bez względu na płeć potrafią wywierać pozytywny wpływ na nasze zdrowie. Wiedząc, jak odróżnić kota od kotki możesz odpowiednio zaplanować opiekę nad zwierzęciem! W razie jakichkolwiek wątpliwości poradź się lekarza weterynarii. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 97,5% czytelników artykuł okazał się być pomocny Wszyscy chcielibyśmy, żeby nasze koty żyły wiecznie. To ogromna niesprawiedliwość, że żyją o wiele krócej od nas. Dobra wiadomość jest jednak taka, ze wraz z postępem medycyny ich życie, tak samo jak nasze – wydłuża się, co pozwala nam spędzić z nimi więcej czasu. Cieszmy się tym czasem, póki mamy taką okazję! Niestety w końcu przychodzi moment, w którym kot umiera. Czy można go jakoś zauważyć? Po czym poznać, że kot umiera? Spis treści: ( kliknij aby przejść )Po czym poznać że kot umiera? Oznaki śmierci kota Koty są prawie od zawsze uważane za istotny niezwykłe i wręcz magiczne. W starożytnym Egipcie były czczone praktycznie na równie z bogami, a skrzywdzenie kota wiązało się nawet z karą śmierci. Reputacja kotów nieco upadła w średniowieczu, kiedy to posądzano je (szczególnie czarne koty) o spiskowanie z samym diabłem. Dzisiaj oczywiście nie wierzymy już, że przebiegające czarne koty zwiastują niebezpieczeństwo, ale mimo tego zachowały reputację tajemniczych i nieco magicznych zwierząt. Niektórzy uważają nawet, że są w stanie wyczuć śmierć innych ludzi, a nawet swoją własną. No właśnie, czy kot jest w stanie wyczuć swoją śmierć? A jeśli jest w stanie, to na jakie symptomy trzeba uważać? Oznaki śmierci kota Bardzo trudno jest pożegnać zwierzaka, którego kochało się i traktowało jak członka swojej rodziny. Dobra wiadomość jest taka, że obecnie coraz częściej można pożegnać swojego zwierzaka w należyty sposób i zapewnić mu miejsce na specjalnym cmentarzu dla zwierząt. Czy jednak koty są w stanie w ogóle wyczuć swoją śmierć? Aby odpowiedzieć na to pytanie, warto przywołać opinię znanego zoologa, Desmonda Morrisa, według którego kot, podobnie jak inne zwierzęta, nie zdaje sobie sprawy z tego, że umiera. Koty, według obecnej wiedzy nie posiadają takiej samoświadomości jak człowiek. Innymi słowy, kot nie może jako tako wyczuć swojej śmierci, ale może bardzo dobrze rozpoznać jej symptomy, takie jak między innymi osłabienie. Mruczki postrzegają i odbierają świat zupełnie inaczej, niż my. Mają o wiele bardziej wyczulone zmysły i o wiele lepiej, niż my dostrzegają wszelkie zmiany, które zachodzą w ich ciałach. Możesz być zaniepokojony, kiedy zachowanie kota nagle się zmieni. Jeśli zwierzak dotychczas bardzo lubił towarzystwo ludzi, a teraz zaczyna ich unikać, może to być oznaka tego, że śmierć może się zbliżać. Ale nie można jej wyrokować na podstawie jednego objawu. Apatia może być oznaką mnóstwa innych chorób, które są w pełni wyleczalne. Autorytetem powinien być przede wszystkim weterynarz. Nie ulega jednak wątpliwości, że kot, którego koniec się zbliża, unika ludzi, innych kotów i udaje się w spokojne, ciche miejsce. Organizm kota, które zaczyna wchodzić w agonię jest o wiele bardziej wyczulony na wszystkie bodźce, dlatego ich unika. Odczuwa o wiele silniej dotyk, zapach, uciążliwe dźwięki, etc. Wszystko zależy jednak od osobnika, ponieważ zdarzają się koty, które zachowują się zupełnie odwrotnie – chcą spędzać więcej czasu ze swoim opiekunem, tulą się więcej, niż zazwyczaj. Koty są mimo wszystko bardzo skrytymi istotami, dlatego należy szukać subtelnych sygnałów. Zapisz się na newsletter! Agresja u kota Skąd się bierze agresja u kota i jak sobie z nią poradzić? Jednym z najczęstszych problemów behawioralnych, z jakimi muszą mierzyć się właściciele kotów, jest agresja. Agresywne zachowania mogą dotyczyć zarówno innych zwierząt – członków „domowego stada”, jak i człowieka. Jest to więc zaburzenie zachowania, które może być bardzo niebezpieczne i bolesne w skutkach dla opiekunów. Jakie są rodzaje agresji? Jak walczyć z agresją u kotów? Czy istnieją leki dla agresywnych kotów? Na te pytania odpowiadam w poniższym artykule, zachęcam do przeczytania całego. Co to jest agresja u kota?Jak rozpoznać czy masz do czynienia z agresją?Agresja terytorialnaAgresja samczaAgresja obronnaAgresja przemieszczonaAgresja w zabawieJakie czynniki sprzyjają powstawaniu agresji?Wychowanie i okres socjalizacjiCzynniki genetyczneCzynniki osobniczePłećWiekJak uspokoić agresywnego kota?Agresja terytorialnaAgresja ze strachuAgresja z bólu, chorobyAgresja po wizycie u weterynarzaAgresja w stosunku do dzieckaLeki i preparaty dla agresywnych kotówAgresja u kota co robić? Co to jest agresja u kota? Rodzaje agresji u kotów Agresja to najogólniej mówiąc negatywne zachowanie jednej żywej istoty, w stosunku do drugiej istoty, niekoniecznie dążące do wyrządzenia krzywdy. Agresję możemy podzielić na agresję czynną i agresję bierną. Agresja czynna – aktywna to bezpośrednio wymierzony atak. Ten typ agresji może charakteryzować zachowaniami takimi jak: nastroszenie grzbietu – postawa grożąca,syczenie,warczenie,atak łapami z wysuniętymi pazurami,gryzienie. Musisz wiedzieć, że koty, jako bardzo inteligentne stworzenia, często planują swój atak. Obserwują plan dnia swojej ofiary, potem cierpliwie czekają na swoją ofiarę, gdy ta nawet nie spodziewa się ataku. Ataki potrafią być systematyczne i doprowadzić drugiego kota do stanu, w którym żyje on w ciągłym stresie, i przyjmuje postawę całkowitego wycofania z codziennego życia, co grozi wieloma powikłaniami. Agresja bierna to taka w której kot nie atakuje swojej ofiary bezpośrednio. Gdybyśmy chcieli przenieść to pojęcie na ludzki język, to agresje bierną, pasywną, można by porównać do znęcania się psychicznego. Kot agresor wpatruje się jedynie w swoją ofiarę, uniemożliwiając jej tym np. podejście do miski z jedzeniem, własnym ciałem zagradzają dojście do ważnych dla swojej ofiary miejsc lub przedmiotów. Ponieważ opiekunowie kotów zazwyczaj nie zauważają opisanych przeze mnie zachowań, ten typ agresji jest bardzo często lekceważony. Jest to bardzo niekorzystne, szczególnie, jeśli chodzi o psychikę ofiary. Jeśli agresja wymierzona jest w inne zwierzę, może mieć długofalowe skutki. Zauważono, że zwierzęta takie cierpią podobnie do prześladowanych ludzi: uciekają, chowają się, stają się nerwowe, próbują być niewidzialne. Jako właściciel prześladowanego zwierzaka, musisz sobie zdawać sprawę również z tego, że problemy emocjonalne mogą wiązać się z realnymi problemami zdrowotnymi. Zbyt długie trzymanie moczu czy nie dopuszczanie do wodopoju, mogą również doprowadzać do powstawania licznych chorób. Koty zestresowane często mają problem z: zapaleniami pęcherza,odkładaniem się kamieni pęcherzowych,kamieniami nerkowymi. Znerwicowane zwierzaki często też wylizują sobie sierść doprowadzając po pewnym czasie, do powstawania otwartych ran. Czynność ta może wchodzić w nawyk i bardzo trudno jest się jej pozbyć. Jak widzisz, agresja nie jest błahostką, którą można zignorować… Jak ją rozpoznać dowiesz się w dalszej części artykułu. Jak rozpoznać czy masz do czynienia z agresją? Jakie są objawy agresji u kota? Po pierwsze musisz wiedzieć, że część agresywnych zachowań, nie do końca podyktowane jest złymi zamiarami Twojego kociaka, a jego wrodzonym instynktem. Zachowań takich bardzo trudno jest się pozbyć… Ze względu na powód powstawania agresji u kotów możemy wyróżnić: agresję terytorialną, spowodowana obecnością drugiego zwierzęcia, człowiekaagresję samczą,agresję obronną – z bólu bądź strachu,agresję przemieszczoną,agresję w zabawie. Agresja terytorialna Koty bronią swojego terytorium Jako opiekun kota, musisz sobie zdawać sprawę z tego, że mimo tego, że jest Twoim najsłodszym pupilem, w głębi serca nadal pozostaje dzikim łowcą. Właśnie ten pierwotny instynkt każe Twojemu kociaków bronić swojego terytorium. A co możemy rozumieć pod terminem kocie terytorium? Za „swoją strefę” koty uważają nie tylko pokój w którym mieszkają, ale także cały dom i ogród. Dla kota jest to teren należący tylko do niego, a każdy obcy jest traktowany jako intruz, który chce zniszczyć prywatną własność. To koty decydują kto może wejść na ich teren. Dlatego nie dziw się jeśli Twój mruczek, agresywnie reaguje na Twoją ulubioną ciocię, która odwiedza Cię raz na 2 tygodnie. Jeśli jesteś szczęśliwym posiadaczem kilku kotów, mogą one wydzielać w domu prywatne strefy. Dla jednego królestwem jest kuchnia, dla drugiego sypialnia, trzeci broni łazienki. Warto o tym pamiętać, ustawiając kuwety i miski z pokarmem oraz wodą, w różnych miejscach swojego domu. Problem bowiem pojawia się wówczas, gdy jeden kot narusza prywatność drugiego. Warto także zwrócić uwagę na ten problem w hodowlach. Jest on bowiem często uzależniony od cyklu rujowego kotek. W okresie przedrujowym kotki uporczywie próbują przepędzić rywalki. W niektórych przypadkach następuje tzw. synchronizacja rui – wówczas wspólnie przeżywają te trudne dni. Koty wykazujące agresję terytorialną na początku grożą swojemu przeciwnikowi sycząc, naprężając się i napuszając. Następnie przepędzają intruza. Agresja terytorialna może być skierowana w stosunku do innych zwierząt. Może również wystąpić jako agresja wobec człowieka. W lekkich postaciach pościg ustępuje w momencie opuszczenia przez drugiego kota okolicy uznawanej przez niego za własną – ulubionej półki, legowiska, miejsca na drapaku. W takich wypadkach stosunkowo łatwo można kotom pomóc. Gorsze są rokowania w sytuacji, w której kot przejawiający ataki agresji terytorialnej uznaje za własność właściwie wszystko, i w ogóle nie toleruje obecności drugiego zwierzaka, czy człowieka. To stosunkowo rzadkie wypadki, ale i takie się zdarzają. W przypadku takich kotów atak nie ustępuje z chwilą usunięcia intruza, ale jest kontynuowany. Atakowane zwierzę jest gonione tak długo, aż nie zostanie złapane, i nie zostanie dana mu nauczka – atak z użyciem zębów i pazurów. Takich zachowań nie powinieneś zostawiać bez reakcji, ponieważ może skończyć się to poważnymi zranieniami. Agresja samcza Ten typ agresji charakteryzuje głównie niewykastrowane kocury. U nich instynkt terytorialny jest bardzo mocno zaznaczony. Kocury bronią także samic i pożywienia. O ile w przypadku innych rodzajów agresji leczenie jest trudne i wymaga bardzo dużo cierpliwości, o tyle ten rodzaj agresji jest bardzo łatwy do usunięcia. Wystarczy zabieg kastracji, aby w organizmie kociaka hormony przestały wzbudzać agresywne zachowania. Agresja obronna Ten typ agresji charakteryzuje kociaki, które się boją bądź też odczuwają ból. Ten typ zachowania, który przejawia kot przyparty do muru, gdy nie widzi już możliwości ucieczki, i w swoim mniemaniu, walczy o życie. Jest to odpowiedź typu „wszystko albo nic”. Oznacza to, że agresja jest w mniemaniu kota ostatnią deską ratunku. Nie jest to więc pierwsza odpowiedź – na początku kot ucieka, potem jeśli widzi, że nie ma wyjścia, syczy i straszy przeciwnika, a jeśli i to nie daje rezultatu, zaczyna walczyć z całych sił i wkłada w to absolutnie całą energię. Na tym etapie kot nie jest już w stanie w sposób świadomy kontrolować sytuacji, ani ocenić, ile jego zaangażowania potrzebne jest do odsunięcia niebezpieczeństwa. Kot nie jest w stanie nawet zauważyć, że niebezpieczeństwo minęło. Kot na tym etapie jest bardzo niebezpieczny i nie ma tu znaczenia, czy w pobliżu będzie uspokajający głos opiekuna. Nie należy go uspokajać, bo często jeszcze bardziej potęguje się jego strach – najlepiej zostawić go w spokoju, żeby wrócił do równowagi i realnej oceny zagrożenia. Ten typ agresji koty często kierują w stosunku do dzieci. Nowo przybyły, mały mieszkaniec domu najpierw działa na instynkt terytorialny – zabiera kocią przestrzeń, potem hałasuje, a gdy nieco podrośnie krzyczy, ciągnie i sprawia ból. Dlatego też, jeśli decydujesz się na obecność kota w pobliżu małych dzieci, zawsze miej całą gromadkę na oku. Obserwuj malucha, zachowanie jego i kota, aby w odpowiednim momencie móc interweniować. Agresja obronna bardzo często dotyczy też kotów chorych, bądź odbywających wizytę w gabinecie weterynaryjnym. Z doświadczenia wiem, że odpowiednie podejście ma duże znaczenie w takich przypadkach. Dlatego jeśli jesteś razem ze swoim kotem u weterynarza, słuchaj dokładnie jego poleceń. W sytuacjach podbramkowych, kiedy konieczne jest unieruchomienie zwierzęcia, lekarz może zdecydować się na farmakologiczne znieczulenie kota. W fazie ataku może on bowiem zrobić krzywdę sobie, właścicielowi, bądź też lekarzowi. Innymi powodami wzbudzania agresywnych zachowań u kotów są: głośne, nieznane dźwięki, np: suszarka do włosów, odkurzacz, obcy ludzie w domu,nawet proste zabiegi pielęgnacyjne, które wymagają na przykład unieruchomienia (np. podanie tabletki, czyszczenie uszu czy obcięcie paznokci). Warto więc poznać charakter Twojego kota i czynniki wzbudzające u niego strach. Znajomość „mocnych i słabych punktów” zwierzaka jest kluczowa dla określenia sposobu postępowania, mającego na celu wykluczenie, lub przynajmniej poważne ograniczanie sytuacji wywołujących strach. Tak jak już wspomniałam, koty chore, czy takie, które odczuwają silny ból również mogą być agresywne. Nie dają one dotknąć miejsca, które boli – np. łapki którą wbił się kolec, co bardzo utrudnia badania diagnostyczne. Często problem agresji obronnej dotyczy kotów powypadkowych. Dlatego też jeśli znalazłeś kota po kolizji z autem – ostrożnie nakryj go kocem i przetransportuj do lekarza weterynarii. Nie staraj się za wszelką cenę go uspokoić, może wówczas skończyć się na pogryzieniu. Szczególnym rodzajem agresji ze strachu jest agresja do nierozpoznanego. To zestaw zachowań agresywnych w stosunku do członka stada dobrze znanego, a niekiedy wręcz lubianego, ale z jakichś powodów nierozpoznawalnego. Obserwuję ją często po powrocie od weterynarza, na przykład po kastracjach, po powrocie z wystawy, czy z obcej hodowli po kryciu. Nie jest to groźny typ agresji u kotów – na ogół kończy się na syczeniu, ogólnej dezorientacji i demonstrowaniu niechęci, ale najczęściej nie ma czynnych ataków, i stan ten trwa kilka dni. Agresja przemieszczona Jeśli jesteś opiekunem kotów, zapewne nieraz zauważyłeś, że kot pokłócony ze swoim starszym kolegą, atakuje młodszego. Właśnie na tym polega agresja przemieszczona. Agresja przemieszana może dotyczyć również ludzi, czy innych czworonożnych stworzeń. Kot zły na Ciebie może zaatakować Twoje dziecko, czy psa Co istotne, w tym przypadku kot często nie daje po sobie poznać, że jest zły – od razu atakuje, bez fazy wstępnej, czyli fazy grożenia. Ten typ agresji jest bardzo trudny do leczenia. Aby go usunąć bowiem należy usunąć pierwotny problem, a to wymaga szczegółowej obserwacji Twojego mruczącego przyjaciela. Agresja w zabawie Dlaczego kot jest agresywny podczas zabawy? Agresja w zabawie dotyczy głównie kotów zbyt wcześnie odstawionych od matki. Nie nauczone przez nią co jest zabawą, a co już nią nie jest, nie wiedzą co to ostrożność. Dlatego też w zabawie potrafią ugryźć czy dość dotkliwie podrapać. Kociak nie robi tego ze złości – po prostu nie wie, że to nie do końca akceptowane zachowanie. W tym przypadku odpowiednie szkolenie powinno wyeliminować problem. Podobnie rzecz ma się z kotami znudzonymi. Przez agresywne zachowania kot próbuje zwrócić na siebie Twoją uwagę. Dlatego tak ważna jest codzienna, co najmniej półgodzinna zabawa z Twoim kotem. Jakie czynniki sprzyjają powstawaniu agresji? Jakie koty są najbardziej agresywne? Obecnie sądzi się, że koty rasowe tj. koty brytyjskie czy koty perskie są bardziej agresywne niż ich europejscy krewniacy. Ja nie zgadzam się z tym stwierdzeniem. Według mnie bowiem, to nie rasa wpływa na zachowanie kociaka, a: wychowanie,okres socjalizacji,czynniki genetyczne,czynniki osobnicze,płeć,wiek. Wychowanie i okres socjalizacji Jeśli twój kociak został porzucony przez matkę, nie miał do czynienia z innymi kotami, może być nieufny w stosunku do nowego kolegi. Dlatego też jeśli marzysz o kilku kotach w domu, najlepiej przyzwyczajać kociaka do obecności innego mruczka od początku jego przebywania w domu. Musisz wiedzieć, że większość układu nerwowego kociaka rozwija się w pierwszych tygodniach jego życia, kluczowy jest więc tu okres 7-9 tyg. życia. Ważne jest wówczas dostarczanie kotu, dużej ilości różnych bodźców. Koty trzymane w klatkach, nie mające kontaktu z człowiekiem, mają większą predyspozycje do bycia agresorami. Koty w tym czasie wyrabiają sobie również „opinię” na temat różnych bodźców. Warto więc powiązać zdarzenia nieprzyjemne jak wizyta u weterynarza z przyjemnymi bodźcami – zabawą, przysmakiem. Wówczas następna wizyta nie będzie dla kociaka taka straszna. Nie należy także zapominać o przyzwyczajeniu kociaka do pieszczot, przytulania czy trzymania na kolanach. Kocięta, które w okresie młodości nie były nauczone bliskości z człowiekiem, będą miały problem w nawiązaniu z nim głębokiej więzi. Czynniki genetyczne Agresja, podobnie jak inne cechy charakteru zwierzaków mogą być dziedziczne. Naukowcy dowiedli, że jeśli matka kociaków jest agresywna, jej potomstwo ma większe predyspozycje do wykazywania agresji. Po pierwsze jest to uzależnione od genów, po drugie od wygenerowania negatywnych odczuć w psychice kociaka: kiedy ludzie podchodzą do mojej mamy, ona bardzo się boi, to znaczy, że ja też powinienem się bać. Takich zachowań bardzo trudno się pozbyć. Agresywne kotki zaś, powinny być eliminowane z rozrodu. Czynniki osobnicze Często zdarza się tak, że nie wiemy dlaczego koty są agresywne. Zdarza się, że koty pochodzące z jednego miotu, wychowane przez tych samych ludzi mają zgoła inne charaktery. Wpływ na to mogą mieć osobiste doświadczenia kota, jednak według mnie powodów niektórych zachowań agresywnych, po prostu nie da się wytłumaczyć. Płeć Jak wspomniałam wcześniej agresję częściej spotykamy u: kocurów niekastrowanych,kotek w rui,kotek, które dopiero co urodziły kociaki. Aby zapobiec tego rodzaju negatywnym zachowaniom, zalecam kastrację bądź sterylizację kotów. Wiek Agresja w większości dotyczy kotów starszych. Wiąże się to z kilkoma aspektami. Po pierwsze zazwyczaj są one schorowane (agresja obronna).Po drugie mają problemy z obserwowaniem otoczenia, z powodu osłabionego działania zmysłu wzroku czy słuchu. Do tego wszystkiego dochodzą zmiany nerwowe – porównywalne do ludzkiej demencji starczej. Starszy kot atakami przekazuje komunikat „abyśmy dali mu wszyscy spokój”. Aby pomóc takiemu kotu, należy zdiagnozować ewentualne choroby, które dotknęły Twojego mruczka i podjąć ich leczenie. Warto także wspomóc go karmami, bądź suplementami dla starszych zwierzaków, czy środkami wspomagającymi ukrwienie mózgu i narządów. Jak uspokoić agresywnego kota? Jak uspokoić agresywnego kota? Aby odpowiednio zareagować najpierw musisz rozpoznać rodzaj agresji. Agresja terytorialna Wyobraź sobie, że wprowadzasz do domu nowe zwierzę – kota, psa, lub też w Twoim mieszkaniu pojawia się nowy mieszkaniec. Twój „stary mruczek” zaczyna zachowywać się jakby wstąpiły w niego moce piekielne: syczy, puszy się, napręża, w końcu atakuje, z użyciem pazurów i zębów. W takim przypadku możesz przypuszczać, że masz do czynienia z agresją terytorialną. W momencie, gdy planujesz przygarnąć nowego kociaka, powoli przyzwyczajaj swojego wiernego mruczka do nowej sytuacji. Jak to zrobić? Najpierw koty trzymaj w osobnych pomieszczeniach, następnie możesz wymienić kocyki na których śpią – tak, aby poznały swoje zapachy. Kolejnym krokiem jest przyzwyczajenie starego mieszkańca do nowego kolegi. Agresja terytorialna – jak sobie z nią poradzić? W tym celu nowego kociaka zamknij w transporterze i przynieś do pokoju swojego starszego kota. Takie przyzwyczajanie do obecności zacznij od godziny, lub kilku godzin dziennie. Obserwuj jak zachowują się koty. Dopiero gdy będziesz pewny że nic nie grozi zwierzakowi wypuść go, ale miej nowych kolegów pod kontrolą, tak abyś w każdej chwili mógł zareagować. Podobnie sprawa ma się z wprowadzaniem nowego psa czy człowieka do środowiska kota. Aby nieco przekupić mruczka możesz skojarzyć obecność intruza z pozytywnym bodźcem – jedzeniem bądź zabawą. Agresja ze strachu W tym przypadku zapobieganie agresji łączy się z przezwyciężeniem przez kota strachu, a jak wiem z własnych doświadczeń nie jest to takie proste. Omówię tu 2 sytuacje: Strach przed głośnymi przed wizytą u lekarza weterynarii. Agresja ze strachu przed głośnymi dźwiękami Aby przezwyciężyć strach kota przed głośnymi dźwiękami, np. odkurzacza czy maszynki do golenia (szczególnie dotyczy to kotów długowłosych), należy stopniowo przyzwyczajać kota do tych strasznych dla niego bodźców. W tym celu, podobnie jak przy oswajaniu psów z odgłosami fajerwerków, możesz nagrać straszny dla kota dźwięk. Nagraną ścieżkę dźwiękową, puszczaj mu codziennie, na początku cicho, a potem coraz głośniej. Możesz łączyć to z przyjemnym odczuciem np. bawiąc się w momencie nagrania z kotem czy podając mu smakołyk. Agresja ze strachu przed wizytą u weterynarza Jeśli chodzi zaś o wizytę u weterynarza, przyzwyczajanie do nich warto rozpocząć od wczesnego wieku zwierzaka. Wizyty zapoznawcze na których kot będzie przytulany i głaskany przez lekarza warto zacząć od 8 tygodnia życia, czyli momentu w którym młody kociak trafia do nowego domu. Warto także po każdej nieprzyjemnej wizycie odwrócić uwagę kota smakołykiem bądź zabawką – podaną jeszcze w gabinecie. To bardzo ważne, ponieważ gdy smakołyk zostanie przez Ciebie podany po powrocie z wizyty, kot skojarzy przyjemne odczucia z domem a nie weterynarzem. Ja w swojej praktyce z kociętami i dorosłymi kotami stosuję zasadę nagradzania – po każdej wizycie kot bądź pies dostaje w moim gabinecie smakołyk. Maluchy często też biorę na ręce, dotykam ich łapek, brzucha, tak by wiedziały w przyszłości, że nic strasznego się nie stanie, gdy będę mu obcinać paznokcie, lub, gdy będę go badać przed szczepieniem. Musisz sobie jednak zdawać sprawę, że w niektórych przypadkach, konieczne będzie unieruchomienie agresywnego kota. Mogą do tego służyć kocyki, ręczniki, w które owijamy koty, bądź jedynie przykrywamy im głowy, czy torby iniekcyjne. W niektórych przypadkach konieczne staje się podanie środka uspokajającego. Agresja z bólu, choroby Aby zniwelować ten rodzaj agresji najłatwiej usunąć jego przyczynę. Jeśli więc, twój kot ewidentnie nie daje dotknąć swojej łapki, brzucha, ucha czy innej części ciała, zgłoś się z nim do lekarza weterynarii. Musisz także wiedzieć, że niektóre choroby mogą dawać objawy agresji. Należą do nich: cukrzyca,nadczynność tarczycy,choroby przebiegające z gorączką,choroby neurologiczne,nowotwory,padaczka,wścieklizna, Stąd też, jeśli twój kociak – wcześniej łagodny kanapowiec, zmienił się w agresywnego dominanta, również powinieneś zgłosić się z nim do lekarza – może być to bowiem objawem choroby. Agresja po wizycie u weterynarza Jeśli po wizycie u weterynarza, koty agresywnie reagują na kociaka, który właśnie wrócił od lekarza, nie próbuj na siłę wprowadzać go do grupy. Daj jemu i jego kolegom przyzwyczaić się do nowych, dziwnych zapachów. Po pewnym czasie znikną one z sierści kota i znów będzie rozpoznawany jako swój. Podobnie sprawa ma się, gdy Twój kot po wizycie u weterynarza nie da się dotknąć, gryzie, drapie. Nie próbuj go wówczas na siłę przytulać, uspokajać, daj mu chwilę na uspokojenie. Zamknij pokój w którym przebywa – ciche i ciemne miejsca, działają kojąco na zszargane nerwy kotów. Agresja w stosunku do dziecka Jeśli w Twoim domu w niedalekiej przyszłości pojawi się niemowlę, przygotuj do tego momentu, również i swojego kota. Nie organizuj pokoiku dziecięcego w pokoju, w którym przebywał do tej pory Twój kot. W domu wydziel miejsce do którego dziecko nie będzie miało dostępu – tak by kociak mógł się schować. Na kilka tygodni przed planowanym powodem możesz zacząć podawać kotu tabletki uspokajające takie jak Kalm Aid czy Zylkene. Warto też skorzystać z kocich feromonów w postaci wkładów do kontaktu. Warto też przyzwyczaić kota do zapachu nowego gościa – udostępniając kotu kocyk na którym spało dziecko, jego skarpetkę rękawiczkę czy inną część ubrań. Podając mu dziecięcy zapach, warto także nagrodzić kociaka np. smakołykiem. Leki i preparaty dla agresywnych kotów Jeśli usunąłeś ze środowiska bodziec, który wywoływał u kota agresję, bądź też próbowałeś go do niego przyzwyczaić, ale nie dało to oczekiwanego skutku, możesz zastanowić się nad podawaniem swojemu kotu łagodnych środków uspokajających, a bazie ziół i innych naturalnych składników, takich jak: Zylkene,Kalm Aid,For Kalm,Kalm Vet. Dobrym pomysłem, są również kocie feromony w postaci obroży, dyfuzorów czy wkładów do kontaktu. W sytuacjach bardzo trudnych lekarze ordynują niekiedy silniejsze leki uspokajające bądź psychotropowe jak np. fluoksetyna. Nie jest to sposób do stosowania na dłuższą metę, jedynie wspomagacz, podczas identyfikacji problemu, i dalszej terapii behawioralnej. Agresja u kota co robić? Zidentyfikuj problem – obserwuj w jakich sytuacjach kot jest się z behawiorystą bądź lekarzem weterynarii – pomoże Ci to wykluczyć ewentualne nie karz swojego kota za agresywne zachowanie – pamiętaj: przemoc rodzi przemoc, tym bardziej w przypadku zmieniaj gwałtownie środowiska zastosuj u niego kocie feromony bądź łagodne środki trać cierpliwości – aby oduczyć kota agresywnych zachowań potrzebny jest czas. Masz agresywnego kota i nie wiesz jak go poskromić? A może chcesz dowiedzieć się więcej o terapii behawioralnej? Opublikuj komentarz pod artykułem – na wszystkie pytania odpowiem tak szybko jak to możliwe. Jakie preparaty stosuje się u agresywnych kotów? Najczęściej stosowane łagodne preparaty dla agresywnych kotów to Zylkene, Kalm Aid, For Kalm, Kalm Vet. Jakie leki stosuje się u agresywnych kotów? W sytuacjach bardzo trudnych lekarze weterynarii ordynują niekiedy silniejsze leki uspokajające, jak np. fluoksetyna. Jak odróżnić kota od kotki?Jeżeli decydujemy się na wzięcie pod swój dach kociaka, bardzo często znaczenie ma dla nas jego płeć – mamy jasne preferencje odnośnie do tego, czy ma to być kocur czy u małych kociąt rozróżnienie płci nastręcza pewnych problemów, które wynikają z tego, że nie mają one jeszcze wyraźnie wykształconych cech płci u kociąt krok po krokuMimo wszystko jednak płeć u kociaka określa się najczęściej właśnie na podstawie oglądu jego narządów płciowych. Kotka ma odbyt i pochwę leżące obok siebie, kocur odbyt i penisa bardziej oddalone – w tej „przerwie” pojawiają się z wiekiem jest jednoznacznie określić płeć u małych, kilkutygodniowych kociąt, gdyż ich organy płciowe wyglądają bardzo podobnie. Najłatwiej jest wyłapać różnicę, gdy porównujemy równocześnie kocurka i pamiętać także, że kształt ujścia pochwy jest podłużny, ma kształt przecinka, natomiast ujście penisa u kocura ma kształt okrągły.

jak rozpoznać kotke od kocura